Thacha Ostyn Welkom bij het begin van onze tijdslijn. Vandaag zijn we de laatste dag van januari: een ijskoude maar zonnige winterdag. Er is de voorbije week erg veel gebeurd. Exact een week geleden, op 24 januari, zag ik het filmpje van Wouter van Eck over voedselbossen en werd ik geïnspireerd om van een braakliggend stuk grond van moeke en voke, ook een voedselbos te maken. Na hun toestemming is de bal aan het rollen gegaan. Ik zet op een rijtje wat er deze week allemaal gebeurd is:
- Onderzoek, onderzoek, onderzoek, onderzoek. We hebben samen deze online cursus van Martin Crawford gekocht die we aan het bingewatchen zijn (wanneer de kindjes slapen). Ook op het internet komen we heel veel te weten over de ontwikkeling van een voedselbos. Een opsomming van mijn favoriete websites, blogs en boeken volgt later nog.
- Brainstormen: met moeke en voke, met Bart van de Samentuin in onze buurt, via email met zeer vriendelijke experts.
- Aanschrijven van BOS+ voor meer informatie rond subsidies.
- Aanschrijven van het Regionaal Landschap Voorkempen voor meer informatie rond het aanleggen van een poel.
- Aanschrijven van een bioboerderij in de buurt die ook interesse heeft in agroforestry. Des te meer koppen we bijeen kunnen steken, des te beter!
To do voor februari:
- Zicht hebben op de exacte afmetingen van de grond en het soort gebied (een deel is woonuitbreidingsgebied, een ander deel is landbouwgrond). Dit omzetten naar een kaart en eventueel de scheidingsgrens met een ander gebied reeds aflijnen met palen (en dus ook een landmeter contacteren).
- Concrete plannen maken voor de poel.
- Een bodemanalyse laten uitvoeren.
- Meer informatie inwinnen rond groenbemesters.
- Meer informatie inwinnen rond het grondwaterpeil.
- Contact hebben met BOS+ en meer te weten komen over wetgeving, vergunningen, natuurbeheerplannen, agroforestry. Eventueel een landbouwnummer aanvragen.
Geduld uitoefenen
We krijgen van verschillende kanten te horen dat na 24 jaar maïsteelt, er nagenoeg geen bodemleven zal zijn op deze grond. Dit dient dus eerst hersteld te worden en dit proces kan enkele jaren duren. Hoe langer, hoe beter zelfs. Ook dit langetermijndenken hoort bij het groeien van een voedselbos. Martin Crawford raadt zelfs aan om, als je zo lang kunt wachten, gedurende 6 maanden het ontwerp op papier aan te passen. Op deze website van het Instituut voor Natuurbeschermingseducatie staat dat je een jaar lang de grond moet kunnen observeren, vooraleer je aan jouw ontwerp begint.
“De experts zeggen dat je minstens een jaar je onbewerkte land moet observeren voordat je een goed ontwerp kunt maken. Neem de tijd om te observeren, te lezen, te luisteren en te leren.”
Het Instituut voor Natuurbeschermingseducatie
Het wordt, met andere woorden, een proces van lange adem. Maar dat vind ik helemaal niet erg. De weg ernaartoe is, denk ik, het avontuurlijkste en meest leerrijke. We zijn allebei sowieso erg enthousiast en hebben al wilde plannen met onze oogst (zo plukte Thomas gisteren nog rozenbottel van onze eigen struiken om er een infusie mee te maken). Ik zou heel graag op mijn 40e verjaardag (binnen een kleine 10 jaar) een oogstfeest willen houden in het voedselbos. Dat lijkt mij nog een haalbare termijn en eentje waar ik reikhalzend naar uitkijk.
We kunnen wel al met trots aankondigen dat we ons voedselbos het “Zoedselbos” willen noemen. Een samenvoeging van onze gemeente Zoersel en het woord voedselbos. Zoersel heeft een prachtig groot bos, dat doodsimpel “Zoerselbos” heet. Op die manier geven we een lokale knipoog, want de link met het Zoerselbos zal door onze buren wel snel gelegd worden.
Ik sluit deze mooie dag in januari af met een aantal foto’s van de kale grond waar we nu al zoveel dromen voor hebben. Het vergezicht zal ik missen maar zoals Thomas vandaag zei: “Je zult er nog een aantal jaren van kunnen genieten.” en dat is een prettige gedachte. Genieten van vandaag, uitkijken naar morgen.
Laat gerust een reactie achter en heel graag tot schrijfs.
Groene groetjes
Thacha